จากพฤติกรรมของผู้บริโภค จะเห็นว่า
ลูกค้า “ผูกพัน” กับร้านบุฟเฟต์จนกลายเป็นร้านประจำ แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับการเลือกร้านอาหารทั่วไป (A La Carte)

เหตุผลหลักที่ทำให้ลูกค้า “ผูกพัน” กับร้านบุฟเฟต์

• การบริหารความเสี่ยงและราคาที่ “คงที่”:
  • บุฟเฟต์ = การลงทุน ราคาถือเป็นค่าใช้จ่ายที่ค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับมื้ออาหารทั่วไป ลูกค้าต้องการมั่นใจว่าจะได้รับประสบการณ์ที่ดีที่สุด
  • เมื่อลูกค้าเจอร้านที่ “คุ้มค่าที่สุด” ในช่วงราคาหนึ่งแล้ว
    การกลับไปร้านเดิมถือเป็น ความเสี่ยงที่ต่ำที่สุด เพราะรู้รสชาติ คุณภาพวัตถุดิบ และการบริการดีอยู่แล้ว การลองร้านใหม่ที่มีราคาสูงเท่ากันคือ “ความเสี่ยง” ที่อาจเจอของที่แย่กว่าหรือไม่อร่อยเท่าเดิม
• รู้สึกว่าได้ “กำไร”:
  • ลูกค้าแต่ละคนจะมี “สูตรเฉพาะ” ในการทานบุฟเฟต์เพื่อให้รู้สึกว่าได้เปรียบหรือ “กำไร” ในมื้อนั้น ๆ
  • การไปร้านเดิมทำให้ไม่ต้องเรียนรู้ระบบการสั่ง ทำให้มุ่งเน้นไปที่การทานให้เต็มที่ที่สุด
• เปรียบเทียบกับ “มาตรฐานส่วนตัว”:
  • ร้านประจำจะกลายเป็น “มาตรฐานทองคำ” (Gold Standard) ในช่วงราคาและประเภทอาหารนั้น ๆ
  • เมื่อลูกค้าไปลองร้านบุฟเฟต์ใหม่ พวกเขาจะทำการเปรียบเทียบในทุกมิติทันที: “เนื้อร้านนี้ดีเท่าร้านประจำเราไหม?”, “กุ้งตัวใหญ่กว่าหรือเปล่า?”, “น้ำจิ้มอร่อยสู้ได้ไหม?”
  • ถ้าหากร้านใหม่ไม่สามารถเอาชนะ “มาตรฐานส่วนตัว” ได้ ลูกค้าจะ เลือกกลับไปที่ร้านเดิมซ้ำ ๆ เพื่อรักษามาตรฐานการทานของตนเอง
• จัดการกับ “ความอิ่ม”
  • บุฟเฟต์คือการแข่งกับเวลาและความอิ่ม ลูกค้าต้องการใช้เวลาจำกัดนั้นไปกับการทานของที่ชอบ
  • ร้านประจำให้ความสบายใจว่า มีเมนูรายการโปรด ทำให้ไม่ต้องเสียเวลามาทดลองสั่งเมนูใหม่ ๆ ที่ไม่แน่ใจว่าจะชอบหรือไม่
  • ร้านบุฟเฟต์มักเป็นตัวเลือกที่ทุกคน อิ่มได้ โดยเฉพาะการทานเป็นกลุ่ม
• เทียบกับ ความหลากหลายของร้านอาหารทั่วไป
  • ร้าน A La Carte: วัตถุประสงค์หลักคือการตอบสนองความอยากเฉพาะหน้าในแต่ละวัน (เช่น อยากทานอาหารญี่ปุ่นวันนี้, อยากทานอาหารอีสานพรุ่งนี้) เนื่องจากราคาต่อจานไม่สูงมาก การลองร้านใหม่จึง ไม่มีความเสี่ยงทางการเงินสูง ทำให้ลูกค้าเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ตามอารมณ์หรือโอกาสที่หลากหลายกว่า